ZEYL

"Zeyl," diye fısıldadı. Sıcak nefesi tenimi dağlarken kalp atışlarım hızlanıyordu. Dudakları boynumda gezerken nefes almayı bile unutmuş gibiydim.

"Zeyl," diye fısıldadı tekrardan. "Eklenen ama tamamlanamayan bir hikaye gibi."

Usulca başımı salladım. "Biz gibi." Simsiyah zifiri gözleri gözlerimi bulduğunda acı çeken o tarafını görmüş gibiydim. Yutkundu, küçük bir çocuk gibi kabul etti beni. "Biz gibi."

Geçmişin gölgesi üzerimize düşerken, fırtına çoktan başlamıştı. Yağmur damlaları tenimize vururken içimizde kopan kasırgaya çare bulamıyorduk. Gitmekle kalmak arasındaki ince çizgide, acıyla soluk alıp veriyorduk. Kaderin bize biçtiği rolü reddedemeyecek kadar yorgun, birbirimizi bırakmaya cesaret edemeyecek kadar çaresizdik.

Ama bazı hikâyeler tamamlanamazdı. Bazı aşklar en güzel yerinde yarım kalırdı.

Ve biz koca bir yıkımdan ibarettik.