KALPTE KALAN İZLER

Kadir Asaf, elinin tersiyle gözyaşlarını sildi, ama silmekle dertleştiği acıyı yok edemedi. "Bizden olmuyor, Aslıhan. Anlaşamıyoruz biz," dedi. Sözleri, yağmurun gürültüsüne karışıyor, her biri kalbinde yankılanıyordu. Doğruydu aslında, birbirlerine ne kadar aşık olsalar da, sürekli kavga ederlerdi. "En iyisi bu," diyerek Aslıhan'ın elinden çektiği kolunu, arabasının kapısını açıp içeriye girmeye yöneldi. Fakat, duyduğu cümleyle bir an duraksadı.

"Kadir," dedi Aslıhan. Oysa, her zaman ona 'Asaf' derdi. Herkesin Kadiri, onun Asaf'ıydı. "Yapma. Gidersen, bu Karadeniz şahidim olsun, bir daha dönsen bile beni bulamazsın, affetmem seni," dedi, sözleri bir yemin gibi, kalbinde bir bağ kurarak dökülüyordu.