Kırık Kalplerin Düşleri

Sessizlik... Sadece sessizlik kaldı geriye. Hayat akıp gidiyor, zaman dönüyordu ama benim için her şey durmuştu. Nasıl başa çıkacaktım bu hayatla. Benim düşmanım ne eski sevgilim ne de sevmediğim insanlardı. Benim düşmanım, içinde yaşadığım hayattı. Ben hayatıma karşı savaşıyordum, ama galip gelen sürekli hayat oluyordu. Ben güçsüz değildim; aksine çok güçlüydüm, ama bu kadar güçlü olmak beni korkutuyordu. Acılara karşı hissizleşmiştim, buna alışmak ne kötü bir şeydi. Hayatın bana verdiği acılara karşı hissizleşmenin bir adı var mıydı?

|

"Düş," dedi bir ses.

Duyduğum sesle irkildim. O ses... Hemen arkamı döndüm.

Can, karşımdaydı.

Dimdik ayaktaydı. Yüzü, yıllardır ezberlediğim o ifadeyle bana bakıyordu. İnanmakla kaçmak arasında kaldım. Halüsinasyon mu görüyordum, yoksa gerçekten karşımdaki Can mıydı?

Ama ben onu toprağa vermiştim. Kanını ellerimde hissetmiştim. Her şey bir plan mıydı? Koca bir yalana mı inanmıştım?

Bu hikayenin gerçek kişi, kurum ve kuruluşlarla hiçbir alakası bulunmamaktadır. Tamamen hayal ürünüdür gerçeği yansıtmamaktadır.