𝗶𝗡𝗧𝗶𝗭𝗔𝗥

o ve ben, daha önce tanışmış gibiydik.
söylesene Noah Ivanov,"ç𝗼𝗸 𝗴ü𝘇𝗲𝗹 𝘃𝗲 ç𝗼𝗸 𝘁𝗮𝗻ı𝗱ı𝗸 𝘆ü𝘇ü𝗻...𝗗𝗮𝗵𝗮 ö𝗻𝗰𝗲 ö𝗹𝗱ü𝗿𝗺üş 𝗺ü𝘆𝗱ü𝗻 𝗯𝗲𝗻𝗶?"
sence ben tekrardan kanar mıydım sana?
sence de çok tuhaf değil mi? Tesadüfen karşılaşmamız ve bu olanlar...
Noah Ivanov beni biliyordu.
Bana bakan gözleri her şeyi söylemek istiyordu.
Ama onu durduran bir şeyler vardı...
Bana bakıyordu ama gözlerini okuyamıyordum...
o gece beni bana bırakmayı o seçti ve benden uzaklara gitmeyi o istedi,ama şimdi neden tekrar geri geliyordu.
her şeyi unutacakken neden karşıma çıkıyordu?
yoksa yine mi canımı yakmak isteyecekti?
"ögret bana nasıl unutulur düşünmek."

Bana öyle bakarak ne anlatmaya çalışıyorsun Grayce Wilson, "söylesene içinde kaç dünya yıkıldı?neden yardım istemedin benden" diyerek canımı yakmak istedi tekrardan...
ama ben onu artık çok iyi anlıyordum...
"𝐲𝐚𝐫𝐚𝐲𝐥𝐚 𝐚𝐥𝐚𝐲 𝐞𝐝𝐞𝐫,𝐲𝐚𝐫𝐚𝐥𝐚𝐧𝐦𝐚𝐦ış 𝐨𝐥𝐚𝐧."
-William Shakespeare

Bilmem.Seviyor gibiydi.
Öyle konuşuyordu.
Öyle bakıyordu.
Ben yanlış anladım demek ki...

Canımın içiydi ama,sanki beni bıraktığı gün yaşanılan her şeyi yakıp atmıştı.

"Ç𝒐𝒌 𝒂𝒄ı𝒅ı 𝒂𝒔𝒍ı𝒏𝒅𝒂.𝑨𝒎𝒂 𝒃𝒊𝒍𝒊𝒓𝒔𝒊𝒏, 𝒃𝒂𝒛ı ş𝒆𝒚𝒍𝒆𝒓 𝒉𝒂𝒌𝒌ı𝒏𝒅𝒂 𝒕𝒆𝒌 𝒌𝒆𝒍𝒊𝒎𝒆 𝒃𝒊𝒍𝒆 𝒆𝒅𝒊𝒍𝒎𝒆𝒛."

Noah Ivanov söylesene,ne çok hâlin var senin.
Yarım kalan bir şeyler var.
"Ve bazıları yokken bile vardır, fazlasıyla"

Ne tuhaf dimi? Sahip olmadığın birini kaybettiğini sanmak.
Bazen bazı kişiler tarafından tesadüfen tanışırsınız ve bütün hayatınız o oluyor...

Noah Ivanov'un gözleri bütün bir ülke şimdi...