Keşkeler boyumuzu aştı

Semtimin kızı.
Kaç gündür burda yazıyorum fazla okurum yok varsın olmasın ya sadece sen okusan ve anlasan beni yeter zaten. Aslında sende beni anlasan zaten bu zamana kadar gelirdin yani ne bilim birazda olsa anlardın belkide. Bu aralar sadece oturuyorum ve şarkımızı dinliyorum bakıyorum da sevdiğim ne kadarda seni hatırlatan şey varmış. Yani ne bilim oturduğumuz yer el ele gezdiğimiz sokaklar beraber baktığımız yıldızlar evinin köşe başı yani sevdiğim semtimde her yer seni hatırlatıyor. Bana gelip de beni unut deme bu kadar hatırlatan yer ve etki varken unutamam seni unutmak isteyende yok sevdiğim. Çok bir şeyde değişmedi hayatımda sadece sol yanım boş bir müddetten beri sol yanım boş kalırsa yaşayamam hemen dön bence hemen hatta şimdi bin bir trene ve mutluluğa giden bir bilet aklından geçtiğinde kaburgalarının biraz sol tarafına al ve gel. Mutluluğun formülü gözlerinde ki kahverengi tonlarıymış meğer bunu ne kadarda söylesem bakamıyorum yani gittiğinden beri mutsuzum formülümü kaybettim. Bir hayat boyu senle birlikte olmak için, bur da geriye kalan hayatımı mezara koyuyorum. Ne zaman gittiğin benden sevdiğim aslında sen gittiğinde benden hala gitmemiştin kalbimde yaşamın sürüyordu bir insan zorla nasıl bitire bilir ki kendini. Sen gittikten sonra kaburgalarım dahil bütün organlarım iflasın eşiğine geldi. Sevdiğim bu gün bana aşık olabilir misin? Buna cidden çok ihtiyacım var hani yine gelsen ellerini tutsam ve formülümü bulsam tekrar. Bu keşkeler bütün aşıkların yolunu kesti hep engel oldu. Kendi kendime keşke hata yapmasam desem bile geriye dönüş yok bir kere yaptım gitti. Şimdi ki aklım olsa ama geriye döner ve bir daha asla hata yapmam ama yapamıyorum işte. Bu sefer daha çok yoruldum sevdiğim bir yandan ağlamak sardı ve bir yandan da sana yazıyorum gelmezsin ama sen nasıl gelemiyorsan bende yazmaktan vazgeçiyorum. Kedine iyi bak sevdiğim..