Bir Adım Geride || •Koruma

"Ruhun yara aldıysa, tenin iyileşse ne fayda?"

Ünlü bir iş adamının kızı olan Asrın Ezhel babasının onun için işe aldığı yeni koruması ile başı derttedir.

Eski aksiyonlu ve özgür hayatı yeni gelen koruması ile sona ermiştir ve Asrın bu durumdan hiç ama hiç memnun değildir.

***

Koridorun sessizliğini bozan tek şey, korumamın ağır adımlarıydı.

Her adımı, özgürlüğüme vurulan yeni bir zincir gibi yankılanıyordu.

Adam resmen nöbet tutuyordu!

Babamın buna bana neden yaptığını anlamıyordum. Hangi hakla hayatıma bir yabancıyı sokabilirdi ki?

Plan basitti: Sessizce odadan çıkacak, garajdaki arabayı alacak ve soluğu şehrin en gözde kulübünde alacaktım. Kimse beni fark etmeden kaybolacaktım.

Çantamı kaptım ve ayakkabılarımı elime alarak kapıya yöneldim. Kapıyı usulca aralarken bir an için nefesimi tuttum. Koridorda kimse yoktu. "Demek beni hafife alıyor," diye mırıldandım. İlk adımımı attım ve...

"Hanımefendi."

Buz gibi bir sesle irkildim.

Koridorun ucunda, gölgelerin arasından beliriveren adam, dikkat çekmeyecek gibi değildi. Gözlerim istemsizce ona kaydı. Simsiyah, biraz dağınık ama düzgün kesilmiş saçları, sanki her telini özenle yerleştirmiş gibi görünüyordu.

Parlak mavi gözleri, göz kapaklarının altında birer buz gölü gibi parlıyordu. Ancak bu gözlerin derinlerinde bir şey vardı; sanki ne düşünürsem düşüneyim anında anlayacak kadar keskin bir bakış...

Uzun boyu ve geniş omuzlarıyla adeta bir duvar gibi dikiliyordu. Üzerindeki sade siyah takım elbise bile kaslı yapısını gizleyememişti.

Cildinin beyazlığı, gecenin karanlığında neredeyse ay ışığı gibi parlıyor; yüzündeki tek dikkat çekici detay olan gözünün hemen altındaki ben, ifadesine garip bir sıcaklık katıyordu.

Arkamı döndüğümde, korumamın ciddi yüz ifadesiyle kapının yanında dikildiğini gördüm.

"Nereye gidiyorsunuz?" diye sor