Bir mafya gurubu var. Ve bu mafya gurubununda bir düşmanı. Mafya liderinin oğlu Kuzey Altunay bir gece arkadaşlarıyla bara gider. Biraz eylendikden sonra Kuzey bir kıza çarpar. Ama bilmediği bir şey varki çarptığı kız düşman mafya gurubunun liderinin kızı Başak Ersoy'dur. Başağın başı döner, Kuzey onu masasına davet eder. Ama Başak bunu reddeder. Başak Kuzeyin yanından ayrılır ve Kuzeyin yanında Arda gelir. Arda Leonun kavga etdiyini söyler. Kuzey ve Arda kavganın olduğu yere gelir. Kuzey orda Başakla karşılaşır. Onların arasında küçük tartışma olur. Ve herşey o günden sonra başlar.

Şehvet ve tutku için aşık olmak mı gerekliydi? Atlas Kuzey bekarlığa veda partisinde hiç sevmediği bir kadına dokunarak aslında şehvet ve tutku için sadece aşkın değil nefretin de yeterli olduğunu öğrenicekti. Atlas Kuzey Seçil Sezgin'le şehvet , tutku ve nefretin içiçe olduğu bir hayata istemeden de olsa adım atıcak , bağımlısı olucaktı.

"Nefret ediyorum senden anlamıyormusun?"dedim titreyen korku dolu sesimle "Sevemiyorum ben seni olmuyor işte artık vazgeç benden izin ver gideyim"dedim artık bağırmaktan kısılan sesimle gözlerimden yaşlar durmuyordu hıçkırıkların arasında kaybolmuştum...benim isyan etmemin aksine o bana acıyan gözlerle bakıyordu ne kadar acizdim Kolumu tutan elinden kurtarıp kapıya doğru koştum belime sarılan kollar buna mani oldu kafasını boynuma gömerek derin nefes a ldı "Veremem....." "Eğer benden gitmeye kalkarsan seni odaya bile zincirlerim ama izin vermem"dedi korkudan ne yapıcağımı bilmiyordum artık yaşamak istemiyordum bu adamın esiri olmaktan bıkmıştım....

Hayat bazen bir labirent gibidir; ilerlediğini sanırsın, çıkışa yaklaştığını hissedersin, ama aslında sadece aynı döngüyü tekrar ediyorsundur. Ne kadar koşsan da, ne kadar çabalasan da duvarlar kapanır, yollar daralır ve farkına varmadan başladığın yere geri dönersin. Bazıları bu labirentten çıkış yolu arar, bazılarıysa kaybolduklarını bile fark etmez. Duvarların ardında ne olduğunu bilmeden adım atarsın; her dönüş bir umut, her yol ayrımı bir tuzaktır. Zaman geçtikçe yollar karışır, ayak izlerin silinir ve geriye tek bir soru kalır:Gerçekten bir çıkış var mı, yoksa bu labirent sadece seni içine çekmek için mi var?

"Bazen bir gece, tüm hayatını değiştirir." Eflin Savran, doğum gününde hayatının en büyük hatalarından birini yaptığını sanıyordu. Oysa asıl hata, yanlış adamla tanışmak değil, onun kim olduğunu bilmemekti. Baran, çocukluk arkadaşı olarak onu korumaya çalışırken geçmişin karanlık sırları ortaya çıkmaya başlar. Ve Kerem Aslan Ateşoğlu... O sadece bir yabancı mı, yoksa Eflin'in hayatına bilinçli mi girdi? Bazı tesadüfler masum değildir. Bazı tanışmalar, yıllardır yazılan bir hikâyenin başlangıcıdır. Şimdi Eflin, kaçmaya mı çalışmalı, yoksa gerçeği mi öğrenmeli?

Hemdem; canciğer olmak, çok yakın dost, yoldaş olmak anlamına gelmektedir. Birlikte, manasındaki 'Hem' kelimesiyle, nefes, can, zaman manasındaki 'Dem' kelimesinden oluşmuştur. Hemdem olunan kişi ile aynı zamanda yaşamak, aynı nefesi almak, bir can olmak anlamına gelmektedir. *** Kurşunların arasında tanışacak, gerçeklerin peşine düşüp, sır perdelerini aralarken farkına bile varmadan birlikte bir yola çıkacaklar. Zaman usulca geçip gitse de onlar birbirlerinden gidemeyecekler. Çünkü gönülden gönüle yol aldıklarını, birbirlerine can, nefes olduklarını anlayacaklar.

Rusya'da yaşayan kuzenine yazmak isteyen Narin, numaraları karıştırarak başka bir adama denk gelir. Denk geldiği adam, dünyaca ünlü, karanlık işleriyle bilinen, Ivan Volkov'dur...

Yaş Farkı İçerir. Dikkat! Yetişkin içerik uyarısı. Not; Kitapta +18 sahneler olacaktır, rahatsız olacakların dikkatine. O bölümlere işaret koyarım. Tutku ve aşk dolu mahalle klasiği .

Adım adım ölüme doğru yürüyen bir adam hislerini daha fazla içinde tutmak istemez. Ve Zeyno Sarı'nın telefonuna bir bildirim düşer... 05...: Ama bana bakma öyle 05....: Sakin olma bir şey söyle 05....: Ölücem be hiç mi sevmedin?

Aşk suçtu. Senin olmayan birisi için beslediğin duygular bir cellat gibi dikilirdi karşına. Sonra kollarına iki asker girerdi, o askerler başını bir kütüğün üstüne bastırırken boynuna inecek baltayı büyük bir sabırla beklerdi insan beklerdi ki, cellat alacak onun kellesini. Ama o balta inmeden önce, dururdu zaman. Sabır kanatırdı insanın her bir zerresini, bir işkenceden farksız akardı saniyeler, bir sudan sessiz, bir dalgadan daha hırçın. Aşk cellattı, ve o balta aşkın ellerinden inerdi insanın boynuna. Sevda cehennemdi, seni sevemeyen birinin aşkı ateşdi. Kendi kalbini yakan, kendi kanını akıtan bir kılıçtı. İnsan nasıl saplardı kendi sırtına bıçağı? İnsan ancak aşık olsa ihanet ederdi kendisine. Aşk ihanetdi, aşk en büyük oyun ve insanın kendine yaptığı ihanetdi. O Yavuz Payidar'dı, kendine en büyük ihaneti yapmış sırtına bir bıçak saplamış, boynunu bir cellatın önüne uzatmıştı. O Payidar'dı, sevdalanmıştı. Ve sevda, onun ihanetiydi.