ARAYIP KAYBOLMA

Zamanım aramakla geçiyor seni,seninle geçen herşeyi.
Hayatımdayken varlığını gittiğinden sonraki kadar aramadım.
Yokluğunu bu kadar uzun hissetmedim.
Sanki gidişinin üzerinden asırlar geçmiş,
Kazılan topraktan çıkarılmış tarih kokan bir eser gibiyim.
Döneminde muhteşem bir yapıt ama sonrasında büyük bir harabe kalıntısı.
Sonbaharda dökülen her bir yaprak tanesi kopup gitti kalbimden,
Toprak onu sevdiğimi bile bile razı oldu,
Gönlümden düşen o sevdayı bağrına bastı.
Ama kaç zamandır kaç bahardır bekliyorum tekrar kalbimde yeşermeni.
Ne tekrar bahar geldi yüreğime ne de sen tekrar yeşerdin gönül bahçemde.
Şimdi yalnızlık var gecelerimde.
Ne umut kaldı bedende nede beklemek gözlerimde.
Dünyanın en ağır acısı umudunu kaybetmekmi.?
Yoksa sevdiğini beklemekten vazgeçmekmi.?
Yoksa sevdiginin seni sevmediğini bilmek mi.?
Bence en agır olanı nefes aldığın her anında veya kalbin her attığında
Sevdiginin gönlünde yer almak umuduyla uzaklardan onu beklerken
Onun yüreginin başkası icin atmasıdır.