Bir Yudum Kan

delice istenen eroin,
akıllıca kurgulanmış intikam,
ve ağızda kalan acı bir tat;
bir yudum kan...

Daha önce hiç görmediğim, bilmediğim bir insanın günahı ve laneti üzerime yüklenmişti. Karınca incitmemek için bin bir şekle giren ben, durduk yere herkesin nefretini kazanmıştım. Somurtan, aşağılayan yüzler görüyor; öfkeyle bilenmiş sözler duyuyordum. Halbuki altından daha basit bir şeyin çıkmasını beklemiştim. Belki onlar uzaylıydı ve ben geldikleri gezegeni yıkan kralın korunmak için dünyaya gönderilen kayıp kızıydım. Evet, ütopikti fakat bazı gerçekler hayal iken çok daha güzeldi. Bunu şimdi daha iyi anlıyordum.
"Ölmek istemiyorum." dedim.
Gülümsedi. Bir noktaya sabitlediği gözlerini bana çevirdi. "Oysaki o çok istemişti."
***
"Bu yaptığın ayıp." dedi.
Utançtan içimde onlarca pirinç tanesi varmış da hepsi beynime hücum etmiş gibi hissettim. Arkamda ayak sesini duyunca yavaş hareketlerle ona döndüm.
Biraz kızgın görünüyordu. "Bizi mi izledin?"
"Hayır." dedim hemen.
"Ağzını kapat. Az önce ona yaptırmadığımı şimdi sana yaptırırım."
Öfkeyle elimi belime koydum. "Benimle böyle konuşamazsın."
"Röntgenci." dedi, umursamadan. "Porno da izliyor musun?"
Şaşkınlıkla yine ağzım açıldı. "Hayır!" diye gürledim. "Yani bir kere kızlarla izlemiştik ama merak ettiğimiz için!"
Yüzü hala ciddiydi. "Demek porno da izliyorsun."
"Hayır!" diye bağırdım tekrar. Benimle dalga geçiyordu. "Hıyar!"
***
Bacaklarım beynime uyarak hızlandı. Nereye gitmem gerektiğini bilmiyordum. Kimin yanına, nereye Defne? Tek bildiğim göreceğimdi. Anlayacaktım elbet. Ne olduğunu anlayacaktım.

Merdivenleri tırmanıp üçüncü kata gelince yavaşladım. Kata doluşmuş ve fısıldaşan herkesin gözü bana çevrilmişken bu bakışları görmezden gelemezdim. Yine hızlandım. Vücuduma dolan o keskin acı bana durmamı söylese de duramazdım.