SUSUZ KALMIŞ SEVDALAR

Gönül bazen nerde çiçek açacağını , nerde soluklanacağını bilmiyor. Benim gönlüm de bana ihanet edip. Susuz, kurumuş toprakta çiçek açtı. Yeşeremeden solup gitti, oysa ki büyümesi için elimden geleni yapmıştım ben, onu orda yeşertmek için susuz toprağa su cansız toprağa güneş olmuştum yeşermek üzereyken sert ve ani nerden geldiği belirsiz olan rüzgar dan savrulup kökünden koptu. Bir daha o toprakta istese de çiçek açamayacak hale geldi çünkü o toprak bir kez sulanıp güneş görmüştü bu saatten sonra açan hiçbir çiçek benim olmayacaktı.