DOLUNAY ETKİSİ

Ölümün nasıl bir şey olduğunu hiç düşünmemiştim. Ya da sonumun yeni bir başlangıç olacağını. Bu bana görkemli bir şekilde takdim edilen parlak bir elmastı.
Ölüm bir nefes kadar yakındı. Damarlarımda akan ılık bir kan, bileklerimde atan nabız ve göz bebeğim kadar yakındı.
Attığım her adımda, kalbimin her atışında benimleydi. Vücudumda ki bütün hücrelere yayılan uyuşturucu bir zehir gibiydi.
Ölümü tam olarak tarif edemezdim. Soğuk ve huzurluydu. Sağır edici bir sessizlik gibi ya da acı verici bir dinginlik.
Ölüm sonsuzluk değildi. Dipsiz bucaksız karanlık değildi. Sonsuza dek süren bir sessizlik değildi. Ölüm bir yok oluş değildi.
Ölüm yeni bir başlangıç yeni bir varoluştu.