KELEBEĞİN YANGINI

Günler sonra karşımdaydı, gözlerimin içine bakıyordu,bakmamalıydı gözlerime..
Yakıyordu gözleri,içimi acıtıyordu.. adı gibi gözlerinde ki ateş de yangına sürüklüyordu içimi..
Daha fazla bakmadan onu görmezden gelerek yoluma devam ettim. Yanından geçip giderken bir zamanlar Özlem'le yanıp tutuştuğum o sesi yankılandı kulaklarımda
"Kelebek"
Bana böyle seslenirdi,sadece onun böyle seslenmesine izin vermiştim.
"Yapma kelebek,canımı acıtma artık," canını mı acıtıyordum halbu ki kendisi bana yaptıklarıyla canımı acıtmaktan hiç çekinmemişti. Arkamı dönüp uzun zamandır göremediğim gözlerine baktım,sanki gerçekten gözlerinde acı çekiyormuşçasına bir ifade vardı ancak bana yaptıklarından sonra bu mühim değildi.
"Ne acı değil mi? Bir zamanlar müptelası olduğun insanın canını acıtması,pardon sen beni sevmiyordun,hiç sevmedin.."