Mavi Kelebek | Kanat Serisi 1

''Bir şartla,'' dedim işaret parmağımı havaya kaldırarak. Yüzümde hiç dayanamadığı ifade vardı. Pes ederek derin bir nefes verdi. Bana sarılmak, kollarının arasına alıp beni öpmek için sabırsızlanıyordu. Bu haline kıkırdadım.
''Neymiş,'' dedi bir çırpıda.
''Mavim olacaksın. Gökyüzü kadar hayalperest, deniz kadar berrak.''
Ellerini belime koyup beni usulca kendine çekti.
''Her tonuyla sana ait mavi.''
''Sadece benim.''
''Sadece senin,'' diye mırıldandı, çenesini kafama yaslarken. Arkamda birleştirdiğim ellerimi ayırıp göğsüne koydum. Kalbinin ritmi, senfoninin bir parçası gibi huzurlu bir hoşlukla kulağıma ulaşıyordu. Göğsü hafifçe sarsıldığında, tapılası gülüşünü duydum. Geri çekilip parmağının üzerindeki kelebeği avcumun içine bıraktı. Kafamı kaldırıp ona baktığımda, avcumun içindeki kelebeği, her bir ayrıntısı ezberlercesine dikkatle baktığını fark ettim. Gözlerimi kusursuz yüzünde birkaç saniye gezdirip siyah tişörtünün açıkta bıraktığı boynuna indirdim. Adem elmasındaki hafif çıkıntı, konuştukça belirginleşiyor ve dikkat dağıtıyordu. Yine de bütün dikkatimi topladığımda istemsizce dudaklarımı orada bulurdum. Hele de ben orayı öptüğümdeki gülüşü her şeye bedeldi. Gözlerimi sert ve kusursuz vücut hatlarından çekip avcuma baktım; o bütün dikkatiyle avcumun içindeki kelebeğe bakıyordu. İnce uzun parmaklarını, kelebeğin siyah-mavi kanatlarında naifçe gezdiriyordu. Gülümseyip kahverengi gözlerini bana çevirdi. Ardından huzurlu sesi, mırıltıyla kulaklarıma ulaştı.
"Kelebeğin mavisi."