ÖDÜNÇ HAYAT (Düzenlenecek)

Bir ölünün ağzından:

"Ölüm; ölüm aslında sanıldığı gibi değildi. Mesela beyaz ışık falan yoktu. Ölüm huzur verici de değildi, aksine acı vericiydi. Sevdiğim insanı arkamda bırakmak bütün acılara bedeldi. Fakat Tuna benden sonra, hala benim kalbim tarafından sevilecek ve hala benim kalbimi sevecekti. Belki de Gece, benden sonra Tuna'ya bırakabileceğim en güzel hediyeydi."

Belki de ruh eşi diye birşey yoktu; kalp eşi vardı ve İpek'in kalbi hala yaşarken Tuna'nın başka bir kalbe aşık olması imkansızdı.