Son 1 dakika...
Dusan'ın bir anda atakta bulunmasıyla tüm tribün, biz de dahil ayağa kalkmıştık. Dusan'ın topu verebileceği kişiler vardı ama vermiyordu. Arkamdan birinin "Lan versene topu şuna a*ına k*duğumun çocuğu!" diye bağırdığını duyunca hiddetle ona döndüm ve ters ters baktım. O ise beni hiç görmemişti bile. Tekrar yavaş yavaş önüme döndüğümde Dusan'ın gole gittiğini gördüm.
Heyecanla ayağa kalktığımda Dusan öyle bir gol atmıştı ki... Tek kelimeyle anlatabilsem sadece muhteşem derdim.
Tüm stad ayağa kalkmış, sevinçle haykırırken ben ve Zehra da çok farklı değildik. Oyuncularımız da öylesine seviniyorlardı ki... Şükürler olsun.
Arkama dönüp az önce Dusan'a küfür eden adama bir şey söyleyecektim ki, bir şey söylersem yanlış anlaşılacağından korktum. Yoksa çok güzel cevap vermesini bilirdim. Yine göz devirerek önüme döndüm.
Zehra bana ben Zehra'ya sevinçle sarılırken, Dusan'ın bizim tribüne doğru koşarak yaklaştığını görünce ona odaklandım. Zehra geri çekilip sevinç cümleleri kurarken, ben hala ona odaklıydım.
Dusan tribüne ulaşmak için engelden atladı ve birden taraftarların üzerine atlayıp gölü onlarla kutladı. Arkasından takım arkadaşları da ona katılmışlardı. Ben ise hala büyülenmiş gibi onlara, daha doğrusu ona bakıyordum. Sahaya geri dönmek için geri çekildiklerinde kalbimin hem durmasına hem de bir kelebek gibi çarpmasına neden olacak bir şey oldu.
Dusan ile göz göze geldik.
Ama bu öyle etki yaratmıştı ki bende... Bu öyle bir bakıştı ki... Belki de yine benim yanılsamalarımdan biriydi ama bu sefer değil gibiydi.
Bakışları, gözleri sanki büyülüymüş de amacına varmış ve beni büyülemiş gibiydi.
Evet, binlerce insan arasından benim gözlerimi görmüş ve onlara tutunmuştu. Bu imkansız gibi geliyordu. Ama değildi. Bu an yaşanıyordu.
.
💛
.
💙
.
Dusan ve Ahsen'in imkansız