Jak obrabować Boga

Nastąpiła Apokalipsa. Nie wszystkim się spodobała.
Ludzkość, naturalnie, również była w gronie owych malkontentów, lecz ich opór pełen czołgów i karabinów nie miał większego znaczenia. Ważniejsi byli Oni. Inni Bogowie.
Zeus i Hades. Odyn i Freja. Ra i Horus. Sussanoo i Amaterasu. Jowisz i Juonna. Perun i Weles. Wisznu i Waruna. Nefrytowy Cesarz, Pająk Anansi, Hunab Ku, Dagda i inni niszczyciele, których różne wierzenia przyniosły. Każdy wolał pozbyć się świata po swojemu i nie widział powodu, by zostawić go jedynie na żer Niebu i Piekłu.
Zamiast Apokalipsy, nastała międzyboska wojna. Chaotyczna, niezdecydowana, słabo zorganizowana, lecz niszczycielska. Ludzkość miała w niej marginalne znaczenie. Jedyne, co im pozostało, to zaszyć się gdzieś i obserwować, jak znany im świat rozpada się przez zabobony i niepasujące do siebie koncepcje wiary.
W świecie tym żyje Hiena, najemniczka i złodziejka z niewyparzoną gębą, wykonująca zlecenia dla tych panteonów, które płacą najlepiej. Za namową swej desperackiej sytuacji finansowej, wpada prosto w bagno najbardziej szalonego zlecenia z jakiem mierzył się śmiertelnik. Jej stary znajomy, karzeł zwany Iagnarem, planuje obrabować Seta, egipskiego Boga Chaosu. Aby tego dokonać, muszą najpierw zwerbować odpowiednią ekipę, pełną najznamienitszych bohaterów i złoczyńców. Króla Artura, który po upadku swego Królestwa popadł w marazm. Baby Jagi, do dziś mierzącej się z konsekwencjami dziecięcych historii. Wyroczni Pytyjskiej, potrafiącej mówić jedynie o przyszłości. Sun Wukonga, zdegradowanego do zarządcy małpiego teatru. I samego Antychrysta, który z czasem uświadomił sobie, że wywoływanie Apokalipsy być może nie było najlepszym pomysłem.
Książka ta jest moim hołdem do wszelkiego typu wierzeń i mitologii, będących w centrum moich zainteresowań, oraz opowieści do niepasujących do siebie bandy indywiduów, muszących zjednoczyć si