İki yalnız, iki sahipsiz kalp...
Geleceğini belirleyecek bir sınav, annelik yapması gereken küçük bir çocuk... Annesini kaybettikten sonra hiçbir şeye inancı kalmayan Alya, yeni okulunda hiç sahip olamadağı gerçek dostlarını bulabilir miydi? Belki de daha fazlasını bulurdu? Kim bilebilirdi ki bunu...
Soğuk, hiçbir şekilde taviz vermeyen Egemen, yeni kız Alya ' ya aşık olabilir miydi ki?
En derinini, kalbini açabilir miydi ona?
Aşklar, arkadaşlıklar, düşmanlıklar... Yeni okulunda tüm hayatı, hisleri değişecekti Alya ' nın... Hiçbir şeyden habersiz gittiği Tunalı Lisesi ' nde hayatı değişecekti onun, belki de Egemen ' in de hayatını değiştirecekti Alya...
O, yeni gelen, güzel kız: Alya Soylu
O, kendinden taviz vermeyen yakışıklı: Egemen Kara...
Onlar YALNIZlar.
İki yalnız birbirlerini tamamlayabilir mi?
"Acılarımız, farklı yaramız aynı: KOCA BİR YALNIZLIK...''
'' Belkide tek ihtiyacım sensindir...''
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."