İNKİSAR

Yıpranmış bedenim, gittikçe vücuduma ağır gelirken köşede duran musluğa uzanıp
çamura bulanmış ellerimi yıkamaya başladım. Avuçlarıma doldurduğum suyu yüzüme
çarptım ve aklımda dolanan tilkileri susturmaya çalıştım. Yüzümü de yıkadıktan sonra
musluğu kapatarak güçlükle verdiğim nefesler eşliğinde kafamı kaldırıp musluğun tam
tepesine çivilenmiş aynadan kendimle göz göze geldim.
Bulanmış zihnim, kalbim ve ruhum içimi sızlattı. Feri dökülmekte olan gözlerimin
yansımasında, artık bambaşka bir yabancının ayak izleri dolaşıyordu. Ben değil gibiydim.
Yansımadaki o küçük kız çok başkaydı.
Saçlarımı örten şalım, her zamanki toplu haline nazaran dağılmıştı, gözlerimdeki nur
dökülmüş çok baygındı, kendinden emin ve hoyrat bakıyordu.
Göz altlarımdaki mor çizikler ve şişlikler, hastalıklı tenimi daha da hastalıklı
gösteriyordu.
Daha fazla dayanamayarak gözlerimi yansımamdan çekip titrek bir solukla ıslak ellerimi
üzerimdeki hırkamın ucuyla kurulamakla yetindim, yüzüme dokunma gereği duymadan.
Üzerimdeki kire bulanmış hırkama biraz daha sarınarak ısınmaya çalıştım. Ellerimden
kayıp, yere düşen çantamı koluma asarak bulunduğum yerden uzaklaştım.