BİR KIRIK DÜNYA

Sevgili Geride Kalanlar,

Bu satırları yazarken içimde bir huzur ve bir hüzün var. Belki de bunu yazma zamanımın geldiğini fark ettiğimde, kalbimde bir ağırlık vardı, belki de en büyük yüküm olan "geçmiş" bir şekilde bu yazıların içinde yankılandı. Ne garip bir duygu! Bir insan, yıllar sonra, hayatı boyunca yaptığı hataları bir kağıda dökmek ister mi? Belki, ama bazen hataların telaffuz edilmesi, kabullenilmesi, sorulmadan affedilmesi gerekir. Her şeyin zamanında yerli yerine oturduğu bir dünyada, ben belki de hiç yerimi bulamamış, hep kaybolmuş bir ruh oldum.
Hep başkalarını suçladım. Yalnızlık, en yakın arkadaşım oldum, ama kimse bunun farkında değildi. Hangi dünyada yaşıyorum, ne arıyorum, neden arıyorum? Hayat bir yarış mıydı, yoksa bir yolculuk muydu? O kadar uzun süre düşünmedim ki, zaman bana her şeyi alıp götürdü. Beni bıraktı ve ben bir şekilde hayatta kalmayı başardım. Geride kalanlar, belki de bu mektubu okuduğunuzda, bir kaybın büyüklüğünü, ya da bir kaybın önemini anlamış olabilirsiniz. Ama ben kaybolmayı tercih ettim. Kaybolmak, bir yerde sıfırdan başlamak gibiydi.