O kadar çok barikatın arasında yaşadım ki; beni bilinmeyen dış dünyadan ayıran fiziksel duvarlar... Zenginlik ve üstünlükle örülmüş toplumsal duvarlar... Ve hepsinden daha uzun, anlatılamaz dehşetlerden, dayanılmaz acılardan ve sürekli bozulan sözlerden inşa edilmiş kendi zihinsel barikatım. Hayatta kalmak için her zaman çok çaresizce savaşmıştım, bir gün kendi hapishanemden kurtulup gerçekten tekrar yaşayabileceğim umuduyla. Dolayısıyla doğal olarak, surların ardında gizlenen canavarlardan etkilenmeden, sonunda özgürce uçma şansı için orduya katıldım. ama hayatımda hiç senin, İnsanlığın en güçlü askerinin, bu engelleri aşacağını düşünmemiştim. original story: ShotoLeviYato_yesplzAll Rights Reserved