Mahal kita. May pake ka ba?
  • Reads 232
  • Votes 9
  • Parts 7
  • Reads 232
  • Votes 9
  • Parts 7
Ongoing, First published May 04, 2015
Mature
I drew him in my world;  



I write him in my lines,




I want to be his girl, 





He was never meant as mine.




- Lang Leav



In short, may mahal ako pero may mahal na iba. Cliche na masyado. Pero nabagsakan ako eh, sobrang hulog na hulog na. 


Masakit? Oo naman.



Kulang ang salitang sakit sa nararamdaman ko.

 


Halos lahat ng tao nakaranas ng ganitong love problem at hindi ako naiiba roon.




Ang swerte nung mga taong mahal sila ng taong mahal nila.



Lalaban ba ako kahit wala ako dalang armas?



O




Susuko nalang kasi ako lang naman ang masasaktan
All Rights Reserved
Sign up to add Mahal kita. May pake ka ba? to your library and receive updates
or
Content Guidelines
You may also like
Slide 1 of 1
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books) cover

TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)

54 parts Complete

Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more? *** May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam. Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit. Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana. Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga? Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon. Disclaimer: This story is written in Taglish.