Kırık Düşler Senfonisi

Bu kitap ailesini arkadaşlarında bulan, hayattan kaçmak için kitaplara saklananlara ve Orman Gözlü'me ithaf edilmiştir.

___________

Bazı hikâyeler yanlış notayla başlar. Bazı yollar, en başından uçuruma çıkar. Ve bazı bağlar, en güçlü oldukları an yıkılmaya mahkûmdur.

Karmen, sokakların çocuğuydu. Soğuk kaldırımları yastık, yıldızsız gökyüzünü tavan bildi. Hayatta kalmayı öğrendi ama yaşamayı hiç bilemedi. Ta ki onu tanıyana kadar. Gitarıyla karanlığa ışık tutan, kaybolmuş ruhları notalarla iyileştiren adam. Karmen için bir kurtuluştu. Bir abiydi. Bir limandı. Onun yanında ilk kez yalnız olmadığını hissetti. İlk kez ait olduğu bir yer vardı. Ve bu bağ, hiçbir şey tarafından sarsılamazdı. Hiçbir şey değişemezdi.

Ama kaderin en büyük yalanı da buydu: "Bazı şeyler asla değişmez."

Tek bir gece, tek bir an... Ve her şey yıkıldı. O gece, notalar boğazda düğüm oldu. Keman sustu, gitar kırıldı. O gece, geçmiş gömüldü, gelecek silindi. O gece, Karmen ve o bir daha asla eskisi gibi olamadı. Çünkü onların hayatları, kırık birer düş senfonisinden ibaretti.

Peki ne oldu? Hangi kelime fazlaydı? Hangi his saklanmalıydı? Hangi an, her şeyi mahvetti?

Bazen en büyük yıkım, bir çığlık gibi değil, fısıltı gibi gelir. Ve bazı melodiler, daha çalınmadan yarım kalmaya yazgılıdır.

Bu, Kırık Düşler Senfonisi. Birlikte yazılmış ama asla tamamlanmamış bir şarkının hikâyesi. Ve belki de hiç çalınmaması gereken bir melodinin...

_________

Gerçek bir hayat hikayesinden alıntılanmıştır.