SIFIR M∆VİSİ |GÜVEN|

Bütün sayılar arasında tek olandı ama yine de kendini yalnız göremiyordu, çünkü şuan talep ettiği şey adamın yalnızlığına ortak olmaktı. Oldu da. Ama belki de bazı hayalleri gerçekleşmemeliydi.

Adam, siyah lavla mavi buzun karışımı gibiydi. Umursamazlık ve boşvermişlik iyiden iyiye hasar vermişti bütün bünyesine. Soğuk lavı, nefretiydi. Nefretti bu, ateşle yanmazdı. Ve nefreti kazanmıştı. Ruhunu azad etmekten başka şansı yoktu. Ama bu iş bu kadar kolay değildi. Minik bir dengesiz için ruha ihtiyacı vardı, onu sevebilmek için.

Bir yoklukla başlamıştı kendilerini bulma hikayeleri. Çünkü, sıfır bir yokluktu. Ama içinde 1 barındırırdı. 1 yalnızı, 1 ölümü, 1 özlemi, 1 gülümsemeyi, 1 seveni, 1 aşkı... Hepsini ve her şeyi içine hapsederdi.

Onlar da, kaybetmiştiler. O '1'leri arar olmuştular. Bulabilmeleri de imkansız gibiydi. Hikayeleri tam da burada kesişti. Çünkü, ruhlarını ne pahasına olursa olsun arayacaklardı. Ruhlarını bulmaya çalışırken birbirlerine takıldılar. Birlikte ayağa kalktılar. Birlikte eşitsiz sevdiler.