Juliana is een meisje dat het haat om met haar ouders op vakamtie te gaan. Je weet wel al die saaie campings met oude mensen en bezienswaardigheden. Maar wat nou als er mensen op de camping komen die toch niet zo saai zijn?
"Hè, kom je nou weer koffie halen?"
Luna komt iedere dag in een café, waar ze haar koffie haalt voordat ze naar werk gaat. Altijd komt ze rond dezelfde tijd een blonde jongen tegen. Altijd hebben ze oogcontact, en geven ze elkaar een klein lachje. Is er iets meer dat verschuilt achter de lach, die langzaam een gewoonte begint te worden?