İSLİ KALPLER RESİTALİ

Fıtratın fıtrata karışmasıyla başladı her şey. Cehennem kazanı kaynarken, nurdan dualar süzülürken ve "insan" denen varlık hamlanırken, bir kargaşa koptu alemlerin birinde. Melekler lanet okuyacak, şeytanlar yüz çevirecek ve insanların farklarına varması asırları alacaktı. Ve belki de bir soru olacaktı bu mahlukların aklında. Tanrı, hata yapar mıydı?
***
_Benden ne bekliyorsun bilmiyorum ıslık hırsızı! Beni sömüreceksen benimle oynamaktan vazgeç. Bak bakıyorum gözlerine. Ruhuma davet ediyorum vahşi dürtülerini. Peşimi bırak artık, ben senin düşündüğün kişi değilim.
O asla konuşmuyor ve bakışlarını da gözlerimden çekmiyordu. Bir hipnoza maruz kalmış gibi kitlenmiştik. Gördükleri hoşuna gitmiyor olmalı ki, bana garip bir şekilde bakıyordu. Tutuşu sertliğini koruyordu. Ve yüzünde açtığım kesik, onu fazlasıyla asabi ve korkunç kılıyordu.
_Senin ruhunla hiç bu kadar bakışmamıştım cehennem çiçeği. Bana bunu asla göstermedin ve belki de senin hakkında merak ettiğim tek şey ruhunun rengiydi. Şimdi tüm çıplaklığıyla karşımda ruhun. Ama bana asla istediğimi vermiyor. Sen arınmış gibisin. Tüm o hislerinden, tüm nefretinden ve sanırım tüm sevginden. Bunu nasıl yapabildin? Ruhundan bizi, beni nasıl silebildin? Koca bir diyarı benim yüzümden yangına verdin sen. Şimdi ruhunda bana karşı hiçbir his yok, neden?