Duru Mahallesi, yıllardır birbirini tanıyan, sırlarını paylaşan ve kalpten kalbe bağlı insanların yaşadığı küçük ama sevgi dolu bir yerdir. Her köşe başında bir hatıra, her sokakta bir anı saklıdır. Mahalleli, her gün birbirine gülümsediğinde, aslında içten içe hayatı birlikte paylaştıkları için ne kadar şanslı olduklarını bilirler.
Ama bazen, hayatına yeni birisi adım attığında, her şey değişir. Duru, mahalleye yeni gelen bir kız. Genç, güzel ve gizemli. Herkes onu merakla izlerken, içinde büyüttüğü bir sırrı barındırır.
Bir yanda geçmişin unutulmaz aşkları, diğer yanda yıllardır süregeldiği gibi samimi bir dostluk vardır. Ama Duru'nun varlığı, kalpleri karıştıracak ve gizli hisleri, uzun zamandır kaybolmuş sevgi tohumlarını yeniden filizlendirecektir. Birinin hayatına girmesiyle, her şeyin nasıl değişebileceğini, sevgilerin ve dostlukların nasıl derinden etkilenebileceğini kimse tahmin edemez.
Ve bir gün, bir sır ortaya çıkacak. Duru'nun gelişinin, hem kaybolan bir aşkın hem de kaybolmuş dostlukların iyileşmesinin habercisi olduğu anlaşılacak. Ama bazen, kalp yaralarını iyileştirmek için sevgiye ve zamanın gücüne ihtiyaç vardır. Kimse, bu yeni dünyanın içinde kaybolmaya hazır değildir, ama bir şekilde, sevgi her şeyi değiştirecektir...
Almira yaralıydı. Yaraları ruhundaydı. Yaraları bedenindeydi. İnsanlara güvenmiyordu. Sertti, duygusuzdu, umursamazdı, Geçmişinde yaşadıkları onu bu hale getirmişti. Almira geçmişinden kurtulamamıştı. Geçmişi sanki bir girdaptı. Sonra hayatına bir adam girdi ve her şey daha karmaşık hale geldi. Almira gün geçtikçe farkında olmasa da hayatına giren insanlar sayesinde iyileşmeye başlamıştı. Ta ki o geceye kadar...
Cihangir en yakın arkadaşının ihanetine uğramıştı. Bu ihanet yüzünden yurtdışına çıktı ve kendini iyileştirmeye çalıştı. Şirketlerinin 50.yıl kutlaması ve kendisinin başa geçmesi bir davetle kutlanacaktı. Davete katılmak için Türkiye'ye geri dönmek zorunda kaldı. Davette gördüğü kıza aşık olacağı aklının ucundan bile geçmemişti.
Mutlulardı. Cihangir ve Almira mutluydu. Ama şunu unutmuşlardı her güzel şeyin bir sonu vardır.
Peki bu sonu Almira mı getirdi yoksa Cihangir mi?