❝Gökçe'nin tüm sokakları közmahal kokar,❞ dedim, sesimin dar sokaklarda yankılanışını dinleyerek. Beni duydu mu, duymadı mı bilmiyorum. Belki de kelimelerim, gecenin içine sinmiş is kokusuna karışarak kayboldu. Arkamı dönmeden, düşünmeden, yalnızca koşmaya başladım. Toz, ayaklarımın altında savrulurken, ciğerlerime dolan o yanık koku anılarımı canlandırdı. Tam o sırada, arkamdan gelen bir ses beni durdurdu. "Kimisiniz?" Bir an duraksadım. Cevap verip vermemek arasında kaldım. Ama içime çektiğim közmahal kokusu, tereddüdümü silip götürdü. Derin bir nefes aldım ve hiç arkama bakmadan seslendim: "Bir zaman yolcusu!" Arkamdan bağırdı, seslendi, adımı söyledi. Ama her kelimesi beni daha da uzağa sürükledi. Ve o an, ilk defa gerçekten bir zaman yolcusu olduğumu hissettim. ____________ ♡♡♡All Rights Reserved
1 part