Atlas'ın Ormanı

!Kurgunun içinde olan olaylar, kişiler, ilişkiler hepsi bir hayal ürünüdür. Başka bir kurguya benzerliği tamamen rastlantıdır!

Baktığım belgelerin üzerine bırakılan dosyadaki kadına inceledim. dosyayı bırakan kişi, "Dün sabah saatlerinde çalıştığı yerin deposunda cesedi bulundu. Bu kadın 1 hafta önce senin yanına gelip senden istediği tablonu çizmeni söyleyen kadındı dimi?" Dedi.

"Evet bu o. Ama neden bana bunu gösteriyorsun ki?"

Derin nefes aldı sanki söylemekte tereddüt ediyordu. "Hilal, cesedin üzerinde senin parmak izlerin var." Şok içinde ona baktım.

Bu kadının ölümünden ben sorumlu değildim. Yaptığım işlerde hiç bir delil bırakmazdım. Ben sadece bana verilen görevlerdeki insanlarla ilgilenirdim. Bu kadın sadece benim normal bir günümde, hatta kendi işimle uğraştığım vakitte gördüğüm kadındı.

Yaşadığım bu olaydan sonra artık hiç bir şey eskisi gibi olmadı. Olduğum bataklıktan yavaşça çıktığım sırada olan bu olay bacağımdan tutup beni geri bataklığa çekmeye başladı. Bu olay yüzünden yeniden sahte kimlik çıkarmak zorunda kaldım. Kusursuz ve yavaş ilerleyen planım bu olaydan sonra olanlarla tepetaklak oldu.

Ve ben planı yeniden baştan kurmak zorunda kaldım.

Bu dikenli, bilmecelerle dolu yolumda bana bir el uzandı. Uzatılan el beni bu bataklıktan çıkara bilecek bir ışık mıydı? Yoksa daha da derine çekecek olan karanlık? Ona güvenmemek ve reddetmek istesem de kabul etmekten başka çaremin olmadığını anlamam acı verici olaylarla olmuştu. Ölüm ensemdeydi. Her an bana son sözlerini fısıldaya bilirdi.

Mavi gözlere tutundum. Son kez birine güvenmek istedim. Bu yolun sonu ölüm bile olsa yine de güvendim. Hatta ona kalbimi bile açmıştım. Belki de karanlık dünyamı o aydınlata bilirdi. Ta ki geçmiş beni tekrar bulana kadar.