Ölümün Kendisi

Thanatos, ölümün aracısı değil ta kendisidir. Hayatın tam karşısında durur ama ondan bağımsız değildir. Aksine, yaşamı daha gerçek kılan, ona anlam yükleyen bir kahraman gibidir. Gündüzün güneşini tanımak için geceye muhtaç olmamız gibi, varlığını öğrendikçe hayatı daha derinden anlarız. O, bir vedadır ama aynı zamanda bir başlangıçtır.

Feyza için de her şey tıpkı böyleydi. Hayatın içinde birbiri ardına sıralanan, sonsuz gibi görünen yükler hem kalbini hem bedenini tüketirken, aynalar en büyük düşmanı olmuştu. Belki de gerçekten vedalaşmanın eşiğindeydi ya da ilk defa başlamanın. Mükemmeli oynamanın imkânsız olduğunu ona Thanatos öğretecekti. Ama önce, onun kim olduğunu keşfetmeliydi.