KIRIK KALPLER SENFONİSİ

♱

Peşinde olduğu Eşref Karahan, namıdiğer Gölge, tam onu yakalayacağı görevde kaçırıldığında, bütün işin eline yüzüne bulaştığını biliyordu Valeri.

Görevin başarısızlığı üzerine kara bulutlar gibi çökmüşken, peşindeki adamın Bratva tarafından kaçırıldığını öğrendiğinde, işin boyutu bambaşka bir hâl almıştı. Bu artık sıradan bir istihbarat operasyonu değildi. Bratva'nın işin içinde olması, olayın yalnızca politik değil, kişisel de bir savaşa dönüştüğünün göstergesiydi.

Valeri, Bratva'nın adını duyduğunda, boğazında eski bir yara gibi sızlayan geçmişi tekrar hissetti. O örgütün içine doğmamıştı belki, ama çocukluğunun gölgeleri oradan sızmıştı. Bir zamanlar içinden geçtiği, sonra kanıyla çıkmayı başardığı o karanlık dünya şimdi yeniden ayaklarının altını kazmaya gelmişti.

Eşref Karahan'ın Bratva tarafından alınmış olması, onları artık ortak bir tehdit hâline getiriyordu. Çünkü Valeri, Bratva'nın birini kaçırmak için değil, ya susturmak ya da konuşturmak için harekete geçtiğini çok iyi bilirdi. Ve bu iki sonuç da devletin gömmeye çalıştığı sırların gün yüzüne çıkması anlamına geliyordu.

Merkez, durumu analiz etmek için zaman istiyordu. Bürokrasi nefes alırken Valeri'nin içi giderek daralıyordu. Oysa Valeri için bu iş artık emirlerle değil, yarım kalmış bir hesapla yürüyordu. Bratva'nın o akşam İstanbul'a yalnızca Eşref Karahan için inmediğini hissediyordu.

Belki de onun için de inmişlerdi.

Ve Valeri, geçmişiyle yüzleşmeden bu oyunu bitiremeyeceğini çok iyi biliyordu.

♱

Eğilip kulağıma doğru yanaştığında tenimle buluşan nefesi vücudumdaki bütün tüylerin diken diken olmasına sebep oldu, ben ise bunu fark etmesin diye kasılmaktan başka bir şey yapamazken fısıldadı, "Ben soğudukça sen yanacaksın."