SESSİZ KARAHİNDİBA

Saçlarım rüzgarda savrulurken yüzünü yüzüme daha da yaklaştırdı. Nefesini yüzümde hissettiğimde yutkundum. içimde ki o his belkide şuan yeni açan çiçek gibi sulanıyordu. Siyah gözleri derin bir hiçlikti ama birşeyler daha vardı. Duygular...

"karahindibalara benziyorsun" dedi. ilk defa narin çıkan o sesi içimdeki o yeni yeşermiş çiçekleri okşuyordu. o okşama bütün vücuduma yankı yaparcasına sarılıyordu. Bir anlık dengesizleşerek yüzüne doğru bakmaya devam ettim. Bakarken sanki zaman dahada yavaşlamıştı. gözlerindeki o duygu bazı şeyleri haykırıyordu. Dudakları sanki mümkün olduğu şekilde kıvrıldı. Dudağının hemen altındaki o minik ben nokta kadardı ama o nokta herşeyin kafiyelenişiydi sanki. gözlerine doğru tekrar baktım. "Karahindiba gibi... zayıf gibi gözükebilirsin, ama rüzgar seni savurduğun da var olmaya devam edersin" o güzel sesi kulaklarıma bir melodi gibi geldi. o melodi belkide kafamda, etrafımda veya kalbimde tekrar tekrar dolaştı ve çalmaya devam etti...