Kanlı Günlük

KANLI GÜNLÜK

1. GÜN

Ben Sevde Asude Deren. Ama artık sadece Sevde'yim. "Asude"nin anlamı huzurdu. O isim bana yakışmaz artık.

Bugün 20 yaşıma girdim. Ama doğum günüm yok. Doğduğum gün sayılmaz. Çünkü 6 yaşındayken öldüm ben. O gece, annemin kanı saçlarıma bulaşmıştı. Babamın sesi boğuk bir çığlık gibi havada asılı kaldı. Ve ben kaçtım. Küçük ayaklarım kan gölüne basarken kaçtım.

Bugün birini öldürdüm. 19. cinayetim. Adı Kerem'di. İnsanların onu başarılı bir iş insanı sandığını biliyorum. Ama gerçek başka. O, masum kadınları kaçırıp satan bir pislikti. Kimse ona dokunamıyordu. Ama ben dokundum. Boğazına bıçağı bastırırken gözlerimin içine baktı ve yalvardı. Ama annem de yalvarmıştı. Babam da. Ve kimse onları duymamıştı.

Ben de onu duymadım.

2. GÜN

Yine rüyama girdiler. Annem, babam... Ama bir şey fark ettim. Hatırlıyorum artık. O adamın bileğinde bir kurt dövmesi vardı. O gece, annemin çığlıkları arasında bana bakan o eller... O dövmeyi taşıyordu.

Bu bir işaret. Yıllardır iz sürdüğüm şey artık gerçek oldu.

Şimdi tek bir amacım var: O kurt dövmeli adamı bulmak. Ve onu, o gece ailesini öldürdüğü çocuğun elleriyle öldürmek.

3. GÜN

Yeni bir kurban var. Aslında kurban demek yanlış olur. Çünkü kurbanlar masum olur. O ise sadece bir av. Genç kızları kaçırıp satan bir psikopat. Onu buldum. Çalıştığı kulübün arkasında sigara içiyordu. Yaklaştım.

"Beni hatırlıyor musun?" diye sordum.

Gözleri büyüdü. Korktu. Ne kadar ironik... Annem de böyle bakmıştı. Babam da. Ama ben... korkmuyorum.

Ve bu gece, 20. cinayetimi işledim.

Ama sayılar önemli değil. Önemli olan, o kurt dövmeli adamı bulana kadar durmayacağım.

***