Mijn onzichtbare schaduw

Hoe begin je aan een verhaal? Je start natuurlijk met een idee. Waarover wil je schrijven? Hoe ziet het personage eruit? Wat is je verhaallijn? Wat is het plot? Zoveel verschillende vragen en gedachten die je op papier moet weten te krijgen. Maar tegelijk moet je ook focussen op de details. Niemand leest een boek waarin zinnen staan zoals: Het was een groot huis. Het lijkt me veel aangenamer en intenser als je kan lezen:
Het huis stond op het einde van de straat. Klimop klom langs de zijkanten van de muren en zorgden met hun dikke wortels voor gebarsten bakstenen. De bruine vensterluiken klapperden op het ritme van de wind. De dode takken van een oude eik, die van de verwilderde tuin zijn verblijfplaats had gemaakt, kraakten mee op de melodieën van het gedonder in de verte. De donkere hemel gaf het enorme verlaten gebouw een onheilspellende gloed.
Het is frustrerend om zoveel verschillende ideeën, woorden, verhalen, zinnen, letters,... in mijn hoofd te hebben. Ja, in mijn hoofd. Verder dan dat komen ze niet. Het enigste wat ik wel weet is dat ik eerlijk wil zijn. Eerlijk tegenover mezelf, tegenover jou en tegenover alle mensen die zich in mijn omgeving bevinden.
Het is niet altijd makkelijk om eerlijk te zijn. Het is soms verleidelijk om de waarheid te verhullen en je eigen fouten ergens anders te leggen. Maar ik hoop dat als ik eerlijk ben, dat jij als lezer ook eerlijk zal zijn tegen mij. Geef dit verhaal een kans. En als je het dan niet goed vindt, sta ik altijd open voor feedback.