Bir Umudun Soluşu

-Nasıl ölen kişilerin hepsi yılın hep aynı tarihlerinde ölmüş.

-Qarip bir şekilde okul sanki bu ölümlere göz yumuyomuş gibi.

-Anlamadım?

-Yani mesela her yıl mart 6 tarihinde ölümler olmuş.

Zafer elini diğer duvara doğru uzatdı:

-Burdada eylül 12 tarihinde ölenler var.Her yıl ayın aynı tarihlerinde ölenler var.

Volkan sözü Zaferin ağzından alıp:

-Yani eğer okul isteseydi,bu ölümlerin önüne geçebilirdi.

Hera tereddütle:
-Sizce okulun amacı ne olabilir?Böyle birşeyden nasıl bir kazançları olabilirki?

Hera elini duvardakı kanla yazılmış isimlerin üzerinde gezdirdi.

Evren elini çenesine yerleştirdi, duvardakı isimlere tahamül edemiyor gibiydi.

-Okulun nasıl bir karı var bilemeyiz ama bu işin içinde öğrencilerde var.

Alara lafa atlayarak:

-Bildiğime göre önceden bazı öğrenciler bir tarikat kurmuşlar ve bu cinayetleri gerçekleştriyorlamış ve halada bu tarikatlardan öğrencilerde varmış.

Hera etrafına baktı duvarlarda kendi kanlarıyla ölmüş öğrencilerin isimleri vardı ve hepsi yılın hep aynı tarihlerinde katl ediliyorlardı.Okulun çatı katı cehennem meydanıydı.

Ama daha da ürkütücü olan bodrumda bu öğrencilere ait eşyalar olmasıydı.

Ve ne kadar kabullenmek istemeselerde onlarda birer bir katildi ve burdan dönüş yoktu.

Ve işte bu benim acı dolu hikayemdi:

Toplumdan dışlanan albino bir kız, yeni nakil olduğu lisenin karanlık koridorlarında kendini kaybolmuş hisseder.

Ancak bir gün, katıldığı bir koşu yarışında karşılaştığı bir kişi, gözlerindeki umudu yeniden ateşler.

Bu, sadece bir yarış değildir; aynı zamanda yıllardır kaybolan özgüvenini geri kazanacağı, içinde bastırılmış büyük bir yeteneği keşfedeceği andır.

Ama işler beklenmedik şekilde gelişir. Koşu sayesinde kurduğu yeni arkadaş grubu, okulun karanlık sırlarını ortaya çıkarmaya başlar.

Ve bir anda, kendilerini ilk cinayetlerinde