8 yaşıma kadar karanlıktan çok korkardım. Yatarken odamın ışığını hep açık bırakırdım. Küçük bir çocuğun karanlığı sevmesi biraz tuhaf olurdu zaten. Sonra ne mi oldu? Babamı kaybertim. Bu bana Karanlığın yanlızlık olduğunu öğretti ardından da yanlız birinin kaybedecek hiç bir şeyi olmadığını. Karanlık aslında düşmanım değil aksine en yakın dostumdu.All Rights Reserved