mirah khel

khel ang tawag nila sakin
mirah naman ang nakagawian ng aking pamilya.

i was the eldest among the three, not that tall, pandak nga kong tawagin ng iba. 4"9 lang kz ang taas ko pero di ako maganda at lalong di ako pangit. katamtaman lang.

hindi kami mayaman di rin naman dukha, simpleng namumuhay na kumakain naman ng 2 o 3 beses sa isang araw. Yun nga lang wala kami ng mga luho na nakikita namin sa karaniwang mga bata, bakit? sa mura naming edad gawaing bahay na ang aming kasalamuha. Kaming magkakapatid ay lumaki sanay aa hirap ng buhay.

Sa hardware nagtatrabaho si papa, si mama naman at manikurista. kaya wala kaming aasahan na magaasikaso samin sa pagpasok sa skul kundi ang aming mga sarili din.
Naalala ko pa noong nasa haiskul ako, lahat ng luto ng itlog na gawa ko na. Nilaga,prito,sunny side up,scrambled,tortang may patatas,minsan hotdog at kung anu-ano pa.
Nang mga panahong yon dinamahalaga kung ano baon namin ang mahalaga may kanin at ulam na matatawag...itlog man yan o tuyo..