Su felicidad desconocida | Pedri

Jak miałam o nim zapomnieć,
skoro każdego dnia patrzyłam w oczy tak podobne do jego... i mówiły do mnie „mamo"?

Nie powiedziałam mu.
Nie dlatego, że go nienawidziłam.
Ale dlatego, że kochałam za bardzo, żeby go zatrzymać w świecie, w którym nie potrafił już zostać.

Zamknął za sobą drzwi.

A ja zostałam - z decyzją, która zmieniła wszystko.

Pięć lat żyłam, jakby dało się oddychać bez przeszłości.

Jakby wystarczyło ją przemilczeć, by przestała istnieć.

Ale los ma swoje plany.

Czasem stawia cię twarzą w twarz z kimś, kogo próbowałaś zapomnieć i przypomina ci, że pewne rozdziały nigdy nie zostały zamknięte.