Eylül Sabahları

Hayat her şeye göğüs germeye çabalarken soluk alıp vermek kimi zaman.Kimi zaman da anı anına yaşamak.Tüm acıları içine gömmek.
Umut etmek,dilemek,istemek.Çok şey istemiyoruz belki.Belki biraz daha sabır gerekli,zaman gerekli.Beklemek korkutuyor bizi.Bu korkuyla baş etmeye çalışırken alabileceğimiz sonuçlardan korkuyoruz belki.
Yüzümüz gülerken dahi içimizdekileri anlatmaya satırlar yetmez belki.Fakat yeter gibi düşünsem şimdi.Döksem satırlara içimi.Siz de eşlik eder misiniz bana?Tanık olur musunuz yaşadıklarıma?Koyar mısınız kendinizi benim yerime?
Ben bana beni anlatma savaşındayım.Belki galip ayrılırım bu savaştan.Ya da mağlup olurum kendime.Korkuyor muyum diye sorarsanız biraz korkuyor olabilirim.Hatta daha fazla korkuyor da olabilirim.Yine de içimde mutlu olmaya değer bir şeyler bulurum diye başlıyorum yolculuğuma.Ufak umut kırıntılarıyla...