31 parts Ongoing MatureGözleri boş, kaşları çatık, yorgun bir şekilde Rahel'e bakıyordu. Hiçbir şey söylemeden pencere kenarındaki eski koltuğa oturdu. Rahel korkudan vücudunun titrediğini hissediyordu. Ne yapacağını bilemez bir şekilde adama bakarak "Ne istiyorsunuz benden, kimsiniz siz?" diye titrek bir sesle fısıldadı."Azat Şeyhanlı benim adım. Sen de Rahel Yılmazsın""Beni neden buraya getirdiniz?" Diye korka korka sordu. Biraz daha yaklaştı ona doğru adam. Yavaşça, "Abin yüzünden buradasın," dedi. "O şerefsiz hayatının hatasını yaptı ve ben de seni almak zorunda kaldım." "Abim mi? Onun sizinle nasıl bir işi olabilir ki?" Bunu söylemesiyle karşısındaki adamın gözlerini karardığına şahit oldu."Önce o sesini kıs! Abin kardeşimi kaçırdı. Benim kardeşimi! Bir aşiret kızını kaçırmaya cüret etti , bunun bedelini bütün ailesi ödeyecek. En çok da sen ödeyeceksin."
-----------------------------------------
Rahel Azat'ın ona doğru yaklaşmasıyla kafasını sağa doğru çevirdi. Böylece Azat'ın dudakları boynuna dokunmuş oldu. İkisi de derin bir nefes aldı. "Daha ne kadar kaçacaksın benden, benim olanı benden saklayamazsın."Uzaklaşmak isteyerek hareket etmeye çalıştı ama bu Azat'ın kollarını daha da sıkılaştırmasına neden oldu. Sonra bir cesaretle gözlerini Azat'a dikti."Senin olan bir şey yok burada. Ben senin falan de-"Sözünü kesen şey Azat'ın dudakları olmuştu. Hızlıca alt dudağını emerek düşünmesine fırsat vermeyen ateşli bir anın içinde buldu kendini Rahel. Bacaklarının okşanmasıyla onları Azat'a doğru sardı. Aynı sertlikle karşılık veriyordu. Azat onu kucaklayarak odadaki yatağa öpmeyi bırakmadan yatırdı. Dudakları boynundan aşağı doğru öpücüklerle devam etti ve göğüs arasında durdu. Derin bir nefes aldı Azat. "Bu kokudan beni kimse mahrum edemez yavrum, sen bile."