Nie oglądaj się za siebie

Uczucia bywają skomplikowane jak równania matematyczne!

Słodko-gorzka historia o tym jak dogania nas przeszłość i jak być szybszym! Iza jest bardzo przeciętną programistką. Dorastając w cieniu ojca - profesora matematyki - nie mając zupełnie talentu do nauk ścisłych, czuła się zawsze jak porażka. Ma też za sobą długi związek i narzeczeństwo z fatalnym finałem. Iza aplikuje do firmy, w której wie, że będzie mogła się uczyć i rozwijać. Niestety rozmowa rekrutacyjna nie przebiega po jej myśli, a główny programista/tech lead uważa, że jest za słaba na to stanowisko. Iza nie robi sobie wielkich nadziei, ale dostaje tę pracę i ma 3 miesiące na okresie próbnym, żeby zmienić jego zdanie. Feliks utrudnia jej to na każdym kroku. Jest surowy do szpiku kości, unika jej i ostatecznie daje jej do zrozumienia, że Iza traci tylko swój czas i nigdy nie będzie dobrą programistką. Ona jednak nie chce się poddawać i każdą wolną chwilę spędza na nauce, jednocześnie martwi się o ojca, u którego nasila się demencja. Czy Feliks do końca pozostanie czarnym charakterem? Jak skończy się impreza integracyjna na Tamce? Czy trzeba być perfekcyjnym w tym co się robi, czy wystarczy być szczęśliwym? I w końcu... Czy warto patrzeć wstecz? Czy nie oglądać się za siebie i iść naprzód?

Na każdą jedną dobrą rzecz, która mnie spotyka, przypada jedna katastrofa.
Iza

To prawie tak trudne jak rozstanie, gdy okazuje się, że macie zupełnie inne wizje na przyszłość...
Feliks

Ciężko zaimponować dziewczynie rozwiązaniem całki w pamięci.
Kamil