Kırık Adalet

"Daha kaç kurban gidecek böyle?
Kaç kişinin daha ölümünün sebebi olacağım?
Bir kelebek uğuruna oluşan bu ayaklanma, ay ışığına ne zaman kavuşacak?
Daha ne kadar tahammül etmem lazım bu karanlığa?"

İki polis. İki ebeveyn. İki can.

Sadece onların değil, küçük bir kızın da ölümüne sebep olan kurşunlar.

Geçmişin yemin ve sözleriyle yaşamaya yemin etmiş, bildiklerinden fazlası olduğunu fark eden bir kız.

Gerçekler açığa çıkınca o kişiyle empati kurmam doğru muydu? Ona acımam normal miydi?

Benim verdiğim ifade sonucu içeri giren bu adamı sekiz yıl sonunda kendi laflarımla kurtarmak, savunmak ve onun için çabalamak hedefime ulaşmam için bir basamaktan mı ibaretti?

Tüm bu karışıklık, çelişki, yaşananlar ve yaşanacaklar, adaletin kırılmış, hatta harabeye dönmüş olduğunun göstergesi değildi de neydi?