the colliding bodies • barış alper yılmaz •
Barış kızı hızla kalabalıktan çıkararak soyunma odasına götürdü. Rahat koltuklardan birine yavaşça bıraktı.
Ahsen hala çok ne olduğunun farkında değil gibiydi. Sessizce oturduğu yerden bakışlarını etrafında gezdirdi.
En son bakışlarını Barış'a çevirdiğinde telefonda birisiyle konuştuğunu gördü fakat konuşması çok uzun sürmemişti.
Hızla telefonunu kapattı, başını kaldırmasını istemediği için kızın önünde çömeldi.
Kızı konuşturmaya çalışıyordu çünkü bilincinin kapanmasından korkuyordu.
"İyi misin? Nasıl hissediyorsun kendini? Uyuşukluk var mı uyuşukluk?"
Ahsen önünde çöken adamın yüzünü incelerken yutkundu. Bakışlarını adamın gür kirpikleriyle çevrelenmiş ela gözlerinde gezdirdi.
Daha sonra sorduğu soruya cevap vermek için titrek bir nefesle dudaklarını aralayıp bakışlarını kaçırdı.
"Ağrı var başımda biraz... Bir de..." kırpıştırdı tekrar gözlerini, daha sonra başını hafifçe eğerek kucağında duran ellerine baktı, görüşünün bulanıklaşıp bulanıklaşmadığını çözmeye çalıştı. İlk zamanki görüşüne oranla şimdi biraz daha bulanıktı. "Görüşüm... Bulanık biraz."
Barış çenesinden tutarak kızın başını kaldırdı.
"Sakin ol tamam mı? Ben çağırdım şimdi sağlık görevlilerini, geliyorlar."
