✦ Motyle niedoszłej nocy poślubnej ✦

✦ Motyle niedoszłej nocy poślubnej ✦
W świecie rozdartego rozejmu między ludźmi a wampirami miało dojść do czegoś niemożliwego: ślubu między księżniczką nocy a ludzką zielarką. To miało być pojednanie - symbol nowej ery. Ceremonia w świetle księżyca, w obecności obu światów. Ale ktoś się sprzeciwił.

Ludzie, bojąc się utraty władzy i „skażenia krwi", uznali, że wampirza księżniczka zmanipulowała swoją narzeczoną - przecież potrafi manipulować istotami żywymi. I choć to nieprawda, nie dała rady się bronić. Ona naprawdę potrafi wpływać jedynie na motyle - piękne, ciche, posłuszne - będące jak jej drugie oczy.

Wybuchła walka. Krew zrosiła ślubne welony. Księżniczka została zraniona - przebito jej serce kołkiem, rzucono w jezioro na granicy świata. Tam, na brzegu pod blaskiem księżyca, obudziła się, choć powinna była zginąć. Jej sługa, człowiek wyrzucony przez własny lud za lojalność wobec niej, trwał przy niej, gotów oddać krew, aby mogła przeżyć. I zrobił to - dosłownie.

Wyciągnęła kołek z piersi, krew popłynęła z rany i ust. Spojrzała na niego z dzikością, po czym wypiła jego krew, nim się powstrzymała.

- Nie wkurwiaj mnie, tylko znajdź mi motyla!

Tymczasem młoda zielarka została pochwycona. Wciąż w sukni ślubnej, zakuta w lochach, ma odpowiadać za „zdradę ludzkości". Dowiaduje się, że kościół chce ją spalić żywcem żeby ''przywrócić równowagę.''

Ale i wampirzyca nie jest bezsilna. Wysłała swoje motyle-oczko do swojej świadkowej - innej wampirzycy - by ta odnalazła zielarkę. A świadkowa, choć obudzona w powozie z innymi ciałami martwych wampirów, żyje. Gdy się przebudza, widzi, że powóz prowadzi trzęsący się jak osika woźnica, człowiek...