Bu kitab - İstiqlalın Səsi - sadəcə bir tarixi əsər deyil. Bu, yaddaşın səsi, millətin nəfəsi, bir insanın iradəsi ilə başlayan, bir xalqın azadlığına çevrilən böyük bir yürüşün hekayəsidir.
Yazarkən düşünürdüm - Məmməd Əmin Rəsulzadə kim idi? Sadəcə bir siyasətçi, bir publisist, yoxsa ruhunu bu torpağa, bu xalqa vermiş bir aşıq? Onun keçdiyi yolları, çəkdiyi əziyyətləri, gecələr boyu yazdığı məqalələri, sürgün illərini, amma bütün bunlara rəğmən dönməyən qətiyyətini düşündükcə, bu insanın nə qədər böyük olduğunu bir daha anladım.
Bu əsərdə mən onun həyatını tarix kitablarından deyil, qəlbinin dərinliklərindən danışmağa çalışdım. Onun gənclik çağlarından tutmuş, Cümhuriyyəti qurduğu günlərə, ordan da sürgün yollarında belə istiqlal sevgisini içində yaşatdığı anlara qədər izlədim. Elə bildim ki, onunla birgə Bakının küçələrində yürüdüm, Gəncədə tribunadan çıxış etdim, Tiflisdə, İstanbuldakı sürgün otaqlarında onunla oturdum.
Əgər bu kitabı oxuyarkən sanki o dövrə düşdünüzsə, Rəsulzadənin səsini eşitdinizsə - demək məqsədimə çatmışam. Çünki bu əsər bir müəllifin deyil, bir xalqın içindən gələn istiqlalın səsidir.
Heyz
17 yıllık hayatını geçirdiği ailesinin öz ailesi olmadığını öğrenen Umay'ın hikayesini anlatıyoruz.
Klasik bir aile kitabı olabilir ama çok daha güzeli.