Bazen en yakın bildiğin, en yabancı sırları saklar.
Bir lise.
Dört genç.
Ve geçmişin gölgesinden çıkan bir sır...
Oğuz, Bora, Defne ve Naz... Hepsi kendi hayatlarıyla mücadele ederken yolları aynı çatının altında kesişir. Dostlukları, ilk bakışta sıradan görünse de zamanla aralarındaki bağ bir ailenin yerini alır. Fakat geceler uzar, kelimeler susar ve kalplerde biriken sessizlik patlamaya hazır bir gerçeğe dönüşür.
Bir balo gecesiyle başlayan kırılma, onları hiç dönmeyecekleri bir yola sürükler. Kimileri aşkı bulurken, kimileri kaybolur.
Ve bazı yaralar... sadece hatırlamakla değil, hatırlatmakla da açılır.
Peki ya, sevgi bizi ayakta tutmaya yeter mi?
🐥
Civan: EFNAN ÇILDIRTMA BENİ!
Siz: Bağırma bana!
Civan: Ne işin vardı o herifin arabasında senin?
Civan: Ben sana uzak dur dedikçe tersini yapıyorsun!
Civan: Üç gün ulan!
Civan: Üç gün yoktum!
Civan: Ben arkamı döner dönmez ona mı gittin?
Siz: CİVAN ÇILDIRTMA BENİ!
Civan: Bağırma bana!
Siz: Ne ima ettiğinin farkında mısın sen
Siz: Bence bu konuşmayı burda bitirelim
Siz: Birbirimizin kalbini kıracağız yoksa
Civan: Bitirelim bencede.
Civan: Biz bu konuşmayı sonsuza dek bitirelim.
Civan: Ben anladım sen asker yolu beklemezsin.
Civan çevrimdışı.
Gözlerim bir süre son mesajında takılı kaldı. Yüzümde buruk bir tebessüm oluşurken kırılan kalbimle ekranı kapattım.
Babam askerdi.
Bilmiyordu.
Abim askerdi.
Bilmiyordu.
Civan Mert Türkoğlu benim doğduğumdan beri asker yolu beklediğimi bilmiyordu.
🐥