Hayatımın Kadrajı

Her şey bakmakla oluyordu. Bir olaya nereden, nasıl bakarsanız öyle görürdünüz. Ben ona öyle güzel baktım ki hep güzel sandım. Dedim ya, her şey bakmakla oluyordu. Benim böyle bakmamı istemişti Yankı. Baktım bende. Görmemi istemedikleri bir bir çıkıyordu ortaya artık.

"Ben buyum işte!" Diye bağırarak ellerini iki yana açtı. "Ben böyleyim!"

Gülümsedim.

"Sen ateşsin. Bense mum.. Yakacaksın beni. Ama bu, öyle bir yanış ki ben dışında herkesi, her şeyi aydınlatacak bir bana yetmeyecek ışığım. Bir ben kalacağım karanlık."