Dotknij.

Jeśli szukacie opowieści o pragnieniu, które wnika pod skórę i zostaje tam na długo - trafiliście w odpowiednie miejsce.

Lena nie wierzy w happy endy. Nie ufa nikomu na tyle, by się zatrzymać. Szuka ciszy zsynchronizowanej z jej własnym rozpadem. Ma 21 lat, zawieszenie na studiach i ciało, które zna dotyk zbyt dobrze, by się go nie bać. Kiedy tafia na terapię grupową, gdzie nie wolno się zakochiwać...

...oczywiście to robi. I to razy dwa.

Teodor milczy, jakby znał wszystkie odpowiedzi, ale nie miał siły ich wypowiedzieć. Samą obecnością potrafi rozedrzeć powietrze.
Aleks uśmiecha się jak ktoś, kto widział za dużo i przestał się już tym przejmować. Pachnie ryzykiem i czymś, co osiada na skórze niczym olej.

A Lena?
Lena przyciąga tych, którzy rozbierają ją spojrzeniem, słowem i gestem - ale nigdy nie zostają. Może dlatego, że ona sama zawsze ucieka pierwsza.

Między trójką osób za bardzo połamanych, by się naprawić, a zbyt głodnych, by odpuścić, zaczyna się coś, co nie mieści się w żadnej definicji. Coś lepko intymnego, drgającego, przesyconego głodem dotyku, który boli bardziej niż jego brak.

To nie jest love story, a historia, którą poczujesz w gardle, brzuchu i między łopatkami.
O tym, co się dzieje, kiedy granice przestają istnieć, a potrzeba bliskości staje się groźniejsza niż samotność.