GÖKYÜZÜNDE YENİDEN AŞK

~Zaten benim gökyüzüm kahverengiydi~

Sevdiğim şeylerden vazgeçmem." Dediğimde dilimi ısırdım lakin onun bakışları çoktan beni bulmuştu.

Bunu söylemeyecektim. Ama dilin kemiği yok ki! Gülümseyerek "Vazgeçme." Dedi tek bir kelime umut ışığı oluyordu insana lakin bilmeliydi insan bazen o umut ışığı elimize almadan sönüyordu benimki de söndü.

Nişanlı bir adam o. Seni terk etti. Canını çok yaktı.

Üç cümle ile sönmüştü umut ışığım. "Bazen en doğrusu vazgeçmektir." Dediğimde sesim soğuktu, onun yüzündeki tebessüm kaybolmadı daha çok genişledi.

"Bazen de en doğrusundan, vazgeçmek gerekir. Çünkü yanlış olan daha cazip geliyor insana." Sözleri kalbimde deprem yaratımıştı. Farkında değildi belki ama benim kalbim arsızca çarpmaya başlamıştı.

Ona bir adım daha attım ve bir tane daha attım. "Lakin o yanlış olanın bedeli çok ağır olur."