NEFESTEN ÖTE

Yarın kendimi öldüreceğim ilk gün, ve işler yolunda giderse son olacak. Kararsızım.
Yaşamaktan vazgeçmek ya da yaşamaya devam etmek arasında değil, nasıl ve ne zaman gitmeliyim? Ne zaman sonsuzluğa kucak açmalıyım? Güne başlar başlamaz mı, yoksa biten günle mi?
Güneş cesedimi mi aydınlatsa, ay ışığı saçlarımda parlasa mı? Gülümseyip, içimdeki son mutluluğu dünyaya mı bıraksam?
Kararımı verdim.
Yarın ay, güneşe değdiğinde, o sevdiğim kızıllıkta gülümseyeceğim.
Genç ve güzel bir veda olacak.
Bunun asla yalnızca bir ölüm değil.
...
"ümidin adi oldu. O günün sözü oldu. O gün; dönülmez bir kararın hiç varılmadığı gün. Tadılmaz bir acının, mezar olduğu yer. Umulmaz bir aşkın, nefes aldığı yer."