Bomboş bi oda... Sessizlik... Soğuk eller... Ağlayan bir çift göz... Yalnızlığın en acımasız hali... Ve bunlara rağmen durmadan atan bir kalp. Buydu hayat onun için. Zaman donmuşdu onun iklimlerinde. Neden mi? Aslında nedeni çok basitti. Bir tek söz"O". Ne kadar çok anlam ifade ediyordu bu söz, bunu anlayamazsınız. O bu kelimeyle nefes alıyordu. Bunu biliyordu. Ancak, yalnış yapdığınıda biliyordu. Ve bu yüzden susuyordu. Ama şimdi susamıyordu. Sustukları içinde o kadar büyümüştü ki, duramıyordu. Durduramıyordu. Canı yanıyordu...